So sad, we have along way to go!!

در این سرزمین که ایرانش می نامیم، روزگاری بسیار دور از امروز، مرد بزرگی بنام زرتشت بپا خاست و نبردی سخت با کژ اندیشان و آموزگاران بد براه انداخت، و کوشید تا با آموشهای درست، خردگرایی را جایگزین خرافه باوری و یاوه پنداری کند.روزی بزرگمرد دیگری بنام کوروش برخاست حقوق بشر را به مردم جهان ارمغان کرد … و روزی پادشاه دیگری بنام شاه اسماعیل صفوی بر سرکار آمد که زنجیر بر گردن خود انداخت و در پیشگاه مردم گفت: علی سگم بدرگاهت!! و امروز در همان سرزمین نوحه خوانی جوان خود را سگ علی می داند و سد ها جوان دیگر سدا در سدای او می اندازند و خود را سگ امامان شیعه می دانند و آماده ی بریدن سر هنرمندی هستند که ترانه ای بنام نقی سروده و خوانده است، خوابشان خوش باشد آنان که می خواهند در چنین سرزمین، و با چنین فرهنگی دولت سکولار روی کار بیاورند
شرم و ننگ جاودانه بر کسانی باد که در چند سال گذشته با هرگونه روشنگری در رسانه های همگانی بدستاویز (احترام گذاشتن به عقاید دیگران) سرناسازکاری نشان دادند و راه را بر روشنگران بستند هنوز هم دست از پتیارگیهای خود بر نمی دارند
پاینده ایران – هومر آبرامیان